نگاهی به تکنولوژی‌های بکار گرفته شده توسط نانوفلوسل

چندی است که نام کمپانی لیختن‌اشتاینی نانوفلوسل بیشتر در اخبار شنیده می‌شود. این کمپانی ماه آینده با خودروی جدید Quant 48VOLT در نمایشگاه خودروی ژنو حضور خواهد داشت؛ اما چیزی که این کمپانی را خاص می‌سازد این حقیقت است که Quant 48VOLT یک خودروی الکتریکی با شارژ دوباره‌ی مرسوم نیست. به جای آن باتری همانند باک سوخت معمولی یک خودروی بنزینی دوباره پر می‌شود. اگر پیش از این چیزی درباره‌ی باتری‌های گردشی نمی‌دانستید ما توضیحاتی درباره‌ی آن ارائه می‌کنیم.

این ایده در سال 1976 توسط ناسا ثبت شده است. ایده‌ی اولیه یافتن راهی بهتر برای ذخیره‌ی انرژی موردنیاز برای سفرهای فضایی بود. شارژ دوباره‌ی باتری‌ها زمان زیادی می‌برد و همچنین انرژی ذخیره شده‌ی آن‌ها آزاد می‌شد؛ چیزی که برای مثال ابر خازن‌ها را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. با باتری‌های گردشی این ذخیره انرژی بسیار ساده شده است.

در باتری‌های گردشی ذخیره‌ی انرژی با مایعات یونی انجام می‌شود. این مایعات اساساً آب و نمک‌های فلزی هستند. نانوفلوسل می‌گوید که یک کیلوگرم از این مایع 20 برابر بیشتر از انرژی ذخیره شده توسط یک کیلوگرم باتری‌های اسید-سرب انرژی را ذخیره می‌کند و کارایی آن 5 برابر باتری‌های لیتیوم-یونی است. در مقام مقایسه باید گفت یک کیلوگرم بنزین 400 برابر بیشتر از باتری‌های اسید-سرب انرژی تولید کرده و البته این کارایی 20 بربر بیشتر از مایعات یونی نانوفلوسل است.

مایعات یاد شده هرگز با یکدیگر واکنش نمی‌دهند چراکه در هر دو محفظه مختلف ذخیره می‌شوند. یکی از مایعات برای مایع شارژ منفی و دیگری برای مایع شارژ مثبت است. یک غشای تعبیه شده بین این دو مایع اجازه می‌دهد که تنها یون‌ها عبور کنند. همین موضوع انرژی موردنیاز خودرو را تولید می‌کند. مایع یاد شده پس از استفاده برای خنک کردن باتری و پیشرانه‌های خودرو تمایل دارد به‌صورت بخار درآید.

تکنولوژی نانوفلوسل این مایعات را از طریق یک غشا به‌صورت تعاملی درمی‌آورد. این فرایند انرژی الکتریکی را تولید می‌کند. سپس این انرژی به چهار پیشرانه، ابر خازن‌ها و باتری کمکی که انرژی اضافه را ذخیره می‌کند خواهد رسید. شایان ذکر است هر پیشرانه الکتریکی برای هر چرخ است اما به منظور جلوگیری از اختلال در توزیع وزن در مرکز بدنه جای داده شده‌اند.

اولین خودروی این کمپانی Quant e-Sportlimousine بوده است. طول/عرض/ارتفاع این خودرو به ترتیب 5.26/2.02/1.36 متر بوده و فاصله‌ی بین محورهای آن نیز 3.20 متر است. نسخه‌های مختلف این خودرو با خروجی‌های 664، 912 و 1074 اسب بخاری وجود داشته و به لطف باک‌های 400 لیتری (200 لیتر برای هر مایع یونی) حداکثر محدوده‌ی حرکتی آن به حدود 800 کیلومتر می‌رسد. همانند تمامی مدل‌های معرفی شده توسط نانوفلوسل تا به امروز، این خودرو تنها یک کانسپت بوده و هرگز تولید نشده است. علت این امر وجود یک دشواری فنی بزرگ بوده است: راننده کجا باتری‌ها را دوباره پر خواهد کرد؟ برای خودروهای کاری ساخت جایگاه‌های “عرضه” مشابه پمپ‌بنزین‌ها ضروری است اما این کار نیازمند تغییرات زیاد می‌باشد.

[دانلود ویدئو]