بازدیدکنندگان نمایشگاه «ماسل‌کار اند کوروت نشانالز ۲۰۱۶» با مجموعه‌ای از خودروهای رؤیایی روبرو بوده‌اند که قیمت هر کدام از آنها، از بودجه بسیاری از افراد فراتر است. همه اعضای این مجموعه با سایر خودروها هماهنگی داشته، امّا در این میان، یک مدل بیش از همه نگاه هر بازدید‌کننده‌ای را به سمت خود جلب می‌کرد؛ خودرویی رنگارنگ موسوم به «پِینت چیپ کودا».
این مدل ۱۹۷۰ از کودا شاید دارای عجیب‌ترین طرح رنگ‌آمیزی در طول تاریخ برای یک خودروی عضلانی باشد و همان‌طور که می‌توان حدس زد، یک داستان فوق‌العاده در پشت آن نهفته است. قبلاً کرایسلر خودروهای عضلانی یا ماسل‌کارهای خود را تحت عنوان «راپید ترانزیت سیستم» به فروش می‌رساند. یک باراکودای پیاده‌نظام با پیشرانه شش سیلندر، ساده‌ترین نسخه‌ای بود که از این خودرو در دسترس قرار می‌گرفت؛ امّا در عین حال، امکان ارتقای این مدل و استفاده از آپشن‌هایی مانند موتور «همی» و کاپوت «شِیکر» نیز وجود داشت. ضمن اینکه گسترده‌ای برای رنگ‌آمیزی بدنه در دسترس قرار داشت. شاید همین موضوع باعث شد تا ایده «پِینت چیپ کودا» شکل بگیرد. پلی‌موث در بروشوری که در همان سال برای باراکودا مدل ۱۹۷۰ ارائه کرد، یک نمونه از این مدل را با یک سری از نوارهای رنگی که نمایانگر رنگ‌های در دسترس برای بدنه خودرو بودند، به نمایش گذاشت. در حالی که تصویر «پِینت چیپ کودا» چیزی بیشتر از یک نوآوری در زمینه تبلیغات عمومی نبود، یک جوان جویای نام به نام تیم ولبورن (Tim Wellborn) مجذوب این نوع طراحی گردید.
چند سال بعد، آقای «ولبورن» یکی از هواداران سرسخت «موپار»، مخصوصاً دوره بین سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۱ به شمار می‌رفت؛ دوره هِمی، خودروهای باله‌دار و راپید ترانزیت سیستم. یکی از روزها «ولبورن» سری به بروشور RT در موزه‌اش زد و با دیدن تصویر خودروی رنگارنگ، با خود پنداشت که آیا این کودا واقعی است؟ با کمی تحقیق دریافت که چنین چیزی وجود نداشته است. امّا این موضوعی نبود که بتواند وی را از بازسازی آن منصرف کند.
بنابراین پس از پیدا کردن یک پلی‌موث باراکودای مدل ۱۹۷۰، به احیای آن پرداخت تا مدل موجود در تبلیغات را بازسازی کند. مطابق تصاویر، بدنه این خودرو دارای یک طراحی رنگ‌آمیزی منحصر به فرد در یک طرف (سمت مسافر جلو) و همین طور یک محور تعادلی «ویلی بار» بود. در همین حال، در سمت راست خودرو، خبری از طیف‌های رنگی مختلف و ویلی بار وجود نداشت. در واقع، باراکودا از وسط به دو خودروی مختلف تقسیم می‌شد.
«ولبورن» در بازسازی این مدل، نهایت دقت و ظرافت را به خرج داد و سعی کرد که آسیبی به باراکودا در این پروسه نرسد. تمام اقدامات انجام شده در جهت تغییر ظاهر خودرو، قابل‌بازگشت هستند؛ چرا که طرح ۲۵ رنگی بر روی پوششی اجرا شده که رنگ اولیه بدنه را حفظ کرده است. ضمن اینکه کل این کار تمام متخصصان در «بمب فکتوری» در نیو اورلئان انجام شده است.
«ولبورن» هر کجا که می‌رود (از جمله برخی نمایشگاه‌ها)، این خودرو را به همراه دارد؛ خودرویی که شاید گران‌ترین و پرسروصداترین عضو یک نمایشگاه نباشد، امّا باعث می‌شود که خیلی‌ها برای دیدن آن توقف کنند.
مورگان کوپه آئرو برای خاطره بازها 
جیپ و رونمایی از 6 کانسپت جدید – قسمت دوم 
نمایشگاه خودروهای کلاسیک رعد 
پرگونتا ، آخرین لامبورگینی تمام ایتالیایی