کانسپت‌های فراموش‌شده: ب‌ام‌و 1602e

کانسپت 1602e سنگ بنای استفاده از قوای محرکهٔ الکتریکی در محصولات ب‌ام‌و بود و زمینه را برای تلاشی مستمر در جهت بهبود تکنولوژی EV فراهم کرد. 1602e را می‌توان جد مدل i3 کنونی دانست. این خودرو تنها یک سال قبل از بحران نفتی سال 1973 معرفی شد و تلاش اولیهٔ ب‌ام‌و برای ساخت یک خودروی الکتریکی بود. دو دستگاه از این خودرو در رژهٔ مسابقات المپیک 1972 مونیخ معرفی شدند که در ظاهر کاملاً مشابه ب‌ام‌و 1602 استاندارد بودند اما تغییر بزرگی را در زیر کاپوت خود پنهان کرده بودند.

در 1602e پیشرانهٔ درون‌سوز جای خود را به باطری‌های 12 ولت سربی-اسیدی داده بود که توسط شرکت Varta توسعه ‌یافته بودند؛ بنابراین اولین ب‌ام‌و الکتریکی متولد شد. این پکیج باطری‌ها بسیار سنگین بودند و به‌تنهایی 350 کیلوگرم وزن داشتند اما یک موتور الکتریکی DC را تغذیه می‌کردند. نیروی تولیدی این موتور به چرخ‌های عقب منتقل می‌شد اما وزن بسیار زیاد باطری‌ها در قسمت جلوی خودرو تأثیر منفی زیادی بر عملکرد خودرو گذاشته بود به‌گونه‌ای که ب‌ام‌و 1602e در هشت ثانیه از صفر به سرعت 50 کیلومتر در ساعت می‌رسید و حداکثر سرعت آن نیز تنها 100 کیلومتر در ساعت بود.

دو خودروی معرفی شده در المپیک 1972 در شهر با یک‌بار شارژ کامل باطری‌ها بُردی معادل تنها 30 کیلومتر داشتند اما ب‌ام‌و گفته بود که باطری‌های ساخت Verta می‌توانند بُردی تا 60 کیلومتر را هم برای 1602e فراهم کنند اما این در حالی خواهد بود که خودرو با سرعت ثابت 50 کیلومتر در ساعت حرکت کند. ب‌ام‌و 1602e همچنین از شکل اولیهٔ نیروی ترمز احیا شونده نیز سود می‌برد به‌گونه‌ای که موتور الکتریکی وظیفهٔ یک ژنراتور را هم انجام می‌داد و انرژی تولید شده هنگام ترمز گیری را در باطری‌ها ذخیره می‌کرد.

با چنین بُرد کمی و بدون وجود یک موتور بنزینی مانند آنچه که امروزه در i3 می‌بینیم، تولید 1602e امکان‌پذیر نبود؛ اما بااین‌حال ب‌ام‌و همچنان توسعهٔ خودروهای الکتریکی را ادامه داد و طی سال‌های بعد بازهم خودروهای الکتریکی دیگری را معرفی کرد که نهایتاً به تولید خودروهای فوق‌العاده‌ای چون i8 انجامید.

منبع: Motor1