رنو کولئوس در برابر هیوندای توسان، مزدا CX-5 و فولکس واگن تیگوان [بخش دوم]

رنو کولئوس در حالی اخیرادر ایران به صورت رسمی رونمایی شده است که به لطف قیمت گذاری اولیه رقابتی (200 میلیون تومان) وطراحی ظاهری جذابش می تواند به عنوان یکی از مدعیان کلاس SUV های سایز متوسطمطرح شود.

کلاسی که رقبای بسیار زیادی از جمله ژاپنی ها و کره ای ها در آن حضور دارند و درصد بسیار زیادی از فروش این سگمنت شامل آن ها می شود.

اما این همه ماجرا نیست و اینطور که از شواهد و قرائن پیداست ممکن در سال 96 شاهد عرضه نسل تازه خودروهای مزدا توسط بهمن موتور باشیم که اتفاقا شامل کراس اوور زیبای CX-5 نیز خواهد بود.

از طرف دیگر اولین محموله فولکس های وارداتی به ایران توسط شرکت ماموت به گمرک رسیده که مدل تیگوآن نیز در میان آن ها دیده می شود.

بنابراین می توان امیدوار بود که احتمالا در آینده ای نزدیک شاهد حضوری تمامی خودروهای صاحب نام حاضر در این تست در خیابان های ایران عزیزمان باشیم.

به همین مناسبت بد ندیدیم تا به بررسی رنو کولئوس در برابر رقبای مشهور خود که هنوز در بازار ایران عرضه نمی شوند بپردازیم و شرایط خودروهای این کلاس پر طرفدار که بیشترین رشد را در بازارهای جهانی تجربه کرده است را به نوعی بسنجیم.

در ادامه بخش دوم این مقاله را مطالعه خواهید کرد، بخش نخست را نیز می توانید از اینجا بخوانید.

بخش سوم: طراحی و فضای اتاق

اتاق سرتاسر سیاه پوش توسان هایلندر ارگونومی خوبی دارد و تمامی قطعات داخل اتاق به خوبی در کنار هم اسمبل شده اند.

اتاق توسان را می توان کاربردی دانست ولی خبری از استعداد و خلاقیت طراحان آن در شکل گیری کابینی جذاب و گیرا نیست.

صفحه نمایش 8 اینچی دومین نمونه بزرگ در کنار تیگوان است.

برخلاف توسان اکتیو خبری از سیستم اپل کار پلی و آندروید اتو نیست.

گرافیک صفحه نمایش کاربردی اما یکنواخت و خسته کننده است. کیفیت تلفن بلوتوثی هم متوسط است.

صندلی های عقبی فضای معقولی را عرضه می کنند اما سقف پانوراما کمی از فضای سر کاسته است. پشت صندلی های جلو از پلاستیک سخت ساخته شده و تقسیم فضای آن همانند مزدا و رنو 60:40 است و فاقد تنظیم به حالت دیگری است.

فضای صندوق به صورت عادی 488 لیتر و با خواباندن صندلی های عقبی به 1478 لیتر افزایش پیدا می کند.

در زیر صندوق هم یک چرخ سایز کامل قرار داده شده که ستودنی است.

رنو از کابینی با طراحی مدرن و جذاب بهره می برد. صفحه نمایش آن بزرگ ترین نسخه حاضر در اینجا با 8.7 اینچ است.

با این صفحه نمایش به راحتی می توانید از دیدن هم زمان نقشه و سیستم رادیویی لذت ببرید.

گرچه هیچ دکمه ای تنظیم صدای دایره ای در آن وجود ندارد که با حضور 12 بلندگوی مارک باس ضروری به نظر می رسد.

تمامی سیستم ها تا حد بسیاری قابل تنظیم هستند. از صفحه نمایش گرفته تا رنگ LED های داخل کابین و میزان صدای کلیک کنترل کننده ها.

علاوه بر این کیفیت اکثر بخش های پلاستیکی خوب است.

برخی از قطعات پلاستیکی سخت که از نیسان به عاریت گرفته شده همچون دکمه استارت یا دکمه های تنظیم پنجره وجود دارد اما آن ها هم کیفیت خوبی دارند و فقط کمی سفت و خشک هستند.

کولئوس بزرگ ترین عضو این گروه است و فضای پای بسیار زیادی برای سرنشینان عقبی ارائه می کند و حتی سانروف هم باعث نشده تا به فضای سر سرنشینان لطمه ای وارد شود به خصوص برای افراد با قد زیر 180 سانتی متر.

برای سرنشینان عقب نه تنها دریچه سیستم تهویه هوا، بلکه دو خروجی USB هم در نظر گرفته شده که در هیچ یک از خودروها وجود ندارد.

فضای صندوق 458 لیتر و در حالت گسترش یافته به 1690 لیتر می رسد.

یک اهرم هم برای خواباندن صندلی ها در صندوق وجود دارد.

یک چرخ تقریبا سایز اصلی هم در این کراس اور تعبیه شده است.

فولکس واگن به دلیل ریاضت ناشی از برنامه تقلب زیست محیطی خود، محصولاتش را نیز با ریاضت اقتصادی روانه میدان کرده است.

صندلی های پارچه ای الماس شکل ظاهر قشنگی دارند اما به پای صندلی های چرمی دیگران نمی رسند.

نه خبری از سانروف یا سقف پانوراما هست و نه خبری از دکمه استارت و برای روشن کردن خودرو باید همانند مدل های دهه 90 با کلید استارت بزنید.

اما بهترین بسته امنیتی برای آن در نظر گرفته شده است.

استفاده از طراحی کابین مجازی آئودی TT باعث شده تا کیفیت و حس لمس دکمه ها بسیار خوب باشد.

از لحاظ طراحی کابین باید طراحی آن را جالب تر از خودرویی همچون گلف نامید.

صفحه نمایش 8 اینچی مجهز به آندروید اتو و اپل کار پلی و کیفیت سیستم صوتی بسیار عالی از دیگر نقاط قوت آن هستند.

فضای سرنشنیان عقب به دلیل شیب آن از همه خودروهای حاضر در اینجا بهتر است و نمی توان ایرادی از این نظر گرفت و پنجره های عقبی هم بهترین دید رو به بیرون را عرضه می کنند.

فضای بار صندوق عقب 615/1655 لیتر است که به نسبت نسل قبلی بسیار بهتر شده و فضای بار دو مرحله ای آن نیز به همراه اهرم در نظر گرفته شده به آن کمک شایانی می کند.

چرخ یدکی هم از نوع فول سایز نیست و به حداکثر سرعت 80 کیلومتر در حین استفاده محدود شده است.

همانند محصولات دیگر شرکت مزدا، کیفیت قطعات به کار رفته در داخل کابین فوق العاده هستند و حس بسیار خوب و گران قیمتی را عرضه می کنند اما صفحه نمایش 7 اینچی با کیفیت پایین کار را خراب می کند.

عقربه های آنالوگ شاید کمی از مد افتاده به نظر برسند اما با گرفتن فرمان حس بسیار خوبی به شما دست خواهد داد.

از لحاظ ارگونومیک سیستمی به نام MZD که برداشتی آزاد از نمونه به کار رفته در بی ام و است، توسط مهندسان مزدا به کار گرفته شده است.

این سیستم شامل یک موس چرخشی است که سیستم مولتی مدیا را کنترل می کند به همراه کلید های میان بر.

کیفیت سیستم صوتی باس بسیار خوب است اما صندلی های تخت از نقاط ضعف تمامی مزدا ها هستند که در CX-5 هم مشاهده می شود.

فضای سرنشینان عقبی در استاندارد های این کلاس قرار دارد اما نبود دریچه های تهویه مطبوع می تواند کار دست سرنشینان عقبی به خصوص در فصل گرما دهد.

فضای صندوق هم 403/1460 لیتر است و قابلیت تقسیم فضا به صورت 40:20:40 وجود دارد.

اگر به دنبال چیزی به نسبت متفاوت و تک هستید رنو انتخاب شما در این بخش خواهد بود.

اگر یک سطح طراحی مجلل و بالاتر از این کلاس را می خواهید مزدا انتخاب شما خواهد بود.

اگر احساسی شبیه به ضد گلوله بودن کابین به همراه بهترین فضای صندلی عقب مد نظر شماست تیگوان انتخاب شما می تواند باشد.

بخش چهارم: تجربه رانندگی

گرچه با چهار خودروی کراس اوور AWD طرف هستیم اما تجربه رانندگی خودمان را با توجه به نیاز خریداران محدود به خیابان های شهری، بزرگراه ها و مدتی کوتاهی در جاده های خارج جاده ای کردیم.

تجربه رانندگی با کولئوس ما را به شدت متعجب کرد. تنها نمی توان پیشرانه خودرو را مورد سرزنش قرار داد، بلکه میزان ورود صدای خارجی تولید شده از قوای محرکه و سیستم تعلیق هم (NVH) به طور متوسط آزار دهنده است.

گرچه فنر و کمک فنرهای جلویی عکس العمل ارتجاعی خوبی از خود نشان می دهند.

اما فنرهای عقبی عکس العمل قابل دفاعی به خصوص بر سر دست انداز ها از خود نشان نمی دهند.

میزان نوسانات بدنه با مقایسه با دیگر اعضای گروه در قعر جدول قرار خواهد گرفت.

در طرف مقابل فرمان الکتریکی به خصوص در حین پارک کردن خودرو عکس العمل دلپذیری از خود نشان می دهد.

موقعیت صندلی راننده بسیار عالی است و کیفیت تلفن بلوتوث در حین رانندگی در بزرگ راه بسیار عالی است.

در جاده خارج شهری کولئوس و به خصوص سیستم تعلیق جلو به خوبی از پس جذب ضربات بر می آمد اما بادی رول بدنه و ضعف تعلیق عقب تجربه اولیه خوب رانندگی با کولئوس را نفی می کند.

همچنین ضعف لاستیک های نیکسون باعث به وجود آمدن کم فرمانی می شود.

فرمان مزدا CX-5 از خود مقاومت خوبی نشان می دهد و کالیبراسیون دریچه گاز و جعبه دنده آن تهاجمی است.

این مسئله در سیستم تعلیق آن هم دیده می شود اما سواری آن در سطح شهر خوب است و نمی توان آن را بیش از حد سفت و خشک نام گذاری کرد.

در سرعت های بالا ورود صدا به داخل اتاق مشهود است و در حالی که هندلینگ خودرو تا 80 درصد میزان سرعت اولیه حفظ می شود اما کنترل شما بر روی بدنه خودرو به شدت افت پیدا می کند.

سیستم تعلیق هیوندای توسان هایلندر در بسیاری از جهات اعجاب انگیز به نظر می رسد.

با وجود چرخ های 19 اینچی و لاستیک فاق کوتاه، چاله های جاده را به خوبی می بلعد، سواری نرم تمامی دست اندازها را خلع سلاح خواهد کرد و حس سواری توآم با آرامش را برای سرنشینان مهیا می کند.

تنظیم نرم تر سیستم تعلیق، کنترل تقریبا عالی فنرها را به ارمغان آورده است.

با این حال اگر فشار را بیش از حد کنید ممکن است بادی رول کمی دردسر ساز شود اما در هر صورت تسلط رانندگی با هیوندای در مجموع خیره کننده است.

از این که دائم در آخر هر بخش می گوییم تیگوان برنده این بخش است به ستوه آمده ایم اما حقیقتا با یک بسته کامل رو به رو هستیم.

لاستیک با فاق بلند تر عکس العمل بهتری در حین گذر از دست انداز های تیز دارد.

گرچه سیستم تعلیق سفت تر از هیوندای است و عکس العمل فنرها قوی تر است و سواری صلب تری حداقل در حین گذر از دست انداز ها عرضه می کند.

در واقع حس رانندگی با تیگوان بسیار آلمانی به نظر می رسد. کنترل بیشتر اما راحتی به نسبت کمتر.

فرمان خودرو هم از توسان سنگین تر است و کنترل خودرو و هندلینگ آن در سرعت های بالا به راحتی در حد یک هاچبک کوچک است که برای خودرویی با این قد و قواره شایسته تحسین است.

موتور قدرتمند باعث می شود تا به راحتی بتوانید با آن کارهای سخت انجام دهید.

اگر بخش عظیمی از سواری شما بر روی جاده های خاکی است بهترین انتخاب می تواند توسان با آن تعلیق نرمش باشد.

اما اگر مقاصد شما محدود به سواری شهری است و ارتباط خوبی با جعبه دنده فولکس واگن برقرار نمی کنید به سراغ مزدا بروید.

اگر به دنبال کامل ترین بسته سیستم تعلیق هستید و آرامش بالایی در حین گذر از بزرگراه ها را طلب می کنید فولکس واگن انتخاب اول و آخر شما خواهد بود.

بخش آخر: نتیجه گیری

در این که هر 4 SUV حاضر در این بررسی از جدیدترین و به روز ترین و به نوعی از بهترین های این سگمنت شلوغ هستند شکی نیست اما رده بندی پایانی به صورت زیر خواهد بود

چهارم: رنو کولئوس را باید یک جهش کوانتمی به نسبت نسل قبل خود دانست.

با سبک و زبان طراحی جدید در بیرون و داخل، فضای بسیار خوب اتاق و ارزش بسیار وسوسه انگیز به نسبت بهای پرداختی توصیف کوتاهی از رنو کولئوس خواهد بود.

سوم: هیوندای توسان SUV جذابی است، پشتیبانی خوبی دارد (در کشوری که بررسی انجام شده است)، یک کراس اوور خانوادگی با قابلیت های مد نظر یک خانواده است و هرکسی می تواند با آن به خوبی زندگی کند. اما سواری شهری آن می تواند کمی پایین تر از حد تعالی باشد.

دوم: قرار دادن توسان پایین تر از مزدا CX-5 کار بسیار سختی بود و اختلاف این دو در چند بخش نشان دهنده این مسئله بود.

اما ما قوای محرکه مزدا و طرح و کیفیت کابین آن را به هیوندای ترجیح می دهیم.

تمامی این ها در کنار بسته ایمنی مزدا را تبدیل به برنده این تست از نظر خیلی از افراد می کند که کاملا قابل درک است.

اول:از نظر ما فولکس واگن تیگوان لایق پیروزی در این بررسی است که شاید می شد این مسئله را پیش بینی هم کرد.

تیگوان فاقد برخی از ویژگی ها است، اما کابین آن انعطاف پذیر ترین فضا را در اختیار شما قرار می دهد و تجربه رانندگی برتر قطعا از آن تیگوان است.

بسته ایمنی و بخش مولتی مدیا آن در حد اعلا است که باعث می شود شما کمتر به کمبود آن ویژگی ها حتی فکر کنید.