- نسل اول (E12)
با تولید اولین نسل سری 5، بامو سریهای 6 بخشی خود را آغاز کرد.
E12 بین سالهای 1972 تا 1981 تولید شد و یک بچهی میانی فوقالعاده بود که بین برادر بزرگتر E3 (سری 6) و برادر کوچکتر 2002 قرار میگرفت. مدل 2002 بعدها به سری 3 بدل شد. این مدل ویژه در زمان صادرات به آمریکا کاملاً مشکلآفرین بود. با قوانین ایمنی متفاوت این کشور، آمریکا بسیاری از قطعات این خودرو را تعویض و یا اصلاح کرد.
مدلهای E12 پیشرانههای مختلفی داشتند. پیشرانههای 1.8 و 2 لیتری M10 به ترتیب در مدلهای 518 و 520 بکار رفتند. مدل 520i نیز با پیشرانهی 2 لیتری M20 تولید شد و از سیستم تزریق سوخت مکانیکی نمونههای 2000tii و 2002tii سود برد. مدل 520i چهار سیلندر قدرت 120 اسب بخاری و گشتاور 160 نیوتون متری داشت. نسخهی شش سیلندر نیز قدرت 125 اسب بخاری و گشتاور 171 نیوتون متری تولید میکرد.
E12 های بازار آمریکا در سالهای بعد عموماً به عنوان مدلهای مجللتر شناخته شدند زیرا بهصورت استاندارد تجهیزاتی چون شیشههای برقی، تریم چوب و کابینی چرم و سیستم تهویه داشتند. بامو تنها مدلهای شش سیلندر انژکتوری 528i و 530i را برای فروش در آمریکا در نظر گرفت.
- نسل دوم (E28)
تکامل به جای انقلاب. دومین نسل بامو سری 5 از نظر ظاهری نسبت به نسل اول تغییرات کمی داشت؛ اما تغییرات هیجانانگیزتر زیر شاسی رخ داده بود. تکنولوژیهای بهروز بیشماری در این نسل بکار رفته است.
این خودرو جایگزین E12 شد و در ابتدا با پیشرانههای بنزینی 4 و 6 سیلندر تولید شد. در سال 1983 یک پیشرانهی دیزلی نیز برای اولین بار در سری 5 نصب شد.
مدل عرضه شده در سال 1982 از نوع 528e بود و پس از آن مدل 533i تولید شد. گیربکس سفارشی ابتدایی از نوع 3 سرعته ی اتوماتیک بود (نسخه ی 4 سرعته ی اتوماتیک در آن زمان در اروپا در دسترس بود) اما در سال 1983 گیربکس 4 سرعته ی اتوماتیک نیز در لیست سفارشها قرار گرفت. مدل 524td تنها با گیربکس اتوماتیک صادر شد و M5 نیز تنها با گیربکس دستی صادر میشد.
از سال 1985 تمامی مدلهای آمریکای شمالی بهصورت استاندارد به ترمز ضد قفل ABS مجهز شدند. از سال 1986 نیز تمامی مدلها بهصورت استاندارد دارای صندلیهای برقی بودند. مدلهای مخصوص بازار آمریکا کاملاً مجهز بودند و از جمله تجهیزات آنها میتوان به شیشههای برقی، قفل مرکزی، سیستم تهویه، سانروف برقی، کروز کنترل، رینگهای آلیاژی و مه شکن اشاره کرد.