در بسیاری از صحنه‌های کابوس‌وار مسابقات اتومبیلرانی، موتورها ریشه اصلی مشکلات را تشکیل می‌دهند. در همین حال، اگر یک موتور با «نقص مناسب» داشته باشید، می‌تواند به یک اتفاق غیرمنتظره برای شما شود. یکی از داستان‌های خیال‌انگیز دنیای مسابقات اتومبیلرانی مربوط به مارک بلاندل (Mark Blundell) و جدال سهمگین و افسانه‌ای وی در یک نیسان R90CK برای جایگاه نخست در رقابت‌های ۲۴ ساعته لمانز سال ۱۹۹۰ است.
نمونه‌های اولیه ساخت کارخانه نیسان در آن زمان‌ها به لطف پیشرانه قدرتمند 3.5 لیتری V8 با توربوشارژرهای دوقلو که توسط همین خودروساز ژاپنی تولید می‌شدند، سرعت فوق‌العاده‌ای داشتند و سطح اسب‌بخار آنها در بازه ۷۰۰ تا ۸۰۰ اسب‌بخار قرار می‌گرفت. در نتیجه، مدل‌های مسابقه‌ای نیسان همراه با محصولات خودروسازان دیگری چون پورشه، جگوار، تویوتا و مزدا، در صدر سریعترین خودروهای جهان حضور داشتند.
بلاندل که بعداً در سال ۱۹۹۱ با تیم «برابهام» اولین حضور خود در مسابقات فرمول یک را نیز تجربه کرد، پس از برخورد و انفجار در پیست بی‌رحم 8.5 مایلی لمانز بود که موهبتی الهی نصیبش گردید. بلاندل در مسیر مستقیم موسوم به «مولسان»، به‌راحتی مرز ۲۰۰ مایل (۳۲۲ کیلومتر) بر ساعت را پشت‌سر گذاشت. امّا این مسیر عمومی ۶ کیلومتری پس از اینکه مسئولان برگزاری مسابقات برای سال ۱۹۹۰، دو مانع ویژه دور زدن در آن درنظر گرفتند، از ضمانت و ایمنی لازم برخوردار نبود. در نتیجه، با تبدیل این بخش از مسیر مسابقه به سه قسمت حدود ۲ کیلومتری، تا حدود زیادی از جذابیت بهترین درگ استریپ جهان کاسته شد.
اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی، با قوّت گرفتن شایعات مبنی بر اضافه کردن موانع به مسیر پیست لمانز، یک تیم تازه‌تأسیس فرانسوی در سال ۱۹۸۸ به این مسابقات وارد شد تا قبل از محو شدن این مسیر مستقیم ۶ کیلومتری از نقشه پیست، رکورد رسمی بالاترین سرعت مولسان را به نام خود ثبت کند. رکورد سرعت ۴۰۷ کیلومتری به کمک یک موتور توربوی پژو در عقب شاسی پروتوتایپ مسابقه‌ای به‌دست آمد.
امّا در سال ۱۹۹۰ که موانع گردش جدید در «مولسان» نصب شده بودند، مفهوم سطح بالای سرعت حداکثر دیگر معنای سابق را نداشت؛ حداقل تا زمانی که «بلاندل» در پیست سوار نیسان شماره ۲۴ نشده و دنده نخست را درگیر نکرده بود.
اینجا بود که دریچه‌های کنترلی معیوب توربوشارژر R90CK موجب شدند تا این خودرو مرز یک هزار اسب‌بخار را رد کند و به سطحی از قدرت برسد که هنوز هم ناشناخته باقی مانده است.
V8 طغیانگر نیسان، بی‌توجه به محدودیت‌های زمان و مکان، موجب می‌شد که بلاندل در قسمت‌های جدید «مولسان»، به مرز فوق‌العاده سرعت ۳۸۳ کیلومتر بر ساعت برسد. حال تصوّر کنید که اگر این موانع بر سر راه نبودند، چه عددی ثبت می‌شد. این در حالی است که در سال ۲۰۱۶ با همین موانع در پیست مسابقه، بهترین رکورد مربوط به آئودی مدل هیبریدی R18 توربودیزل بوده است؛ یعنی ۳۴۳ کیلومتر بر ساعت.
با اینکه طراحی جدید «مولسان» موجب شد تا بلاندل نتواند رکورد حداکثر سرعت ۴۰۷ کیلومتر بر ساعت را جابجا کند، امّا عدم‌کنترل بوست اضافی در توربوشارژر شرایطی را فراهم کرد که شماره 24 نیسان به یک رکورد فوق‌العاده دست پیدا کند و با زمان 3 دقیقه و 27.020 ثانیه، جایگاه اول لمانز را در شروع مسابقه در اختیار داشته باشد. نکته حائز اهمیت در این جایگاه مسابقات استقامت کلاسیک فرانسوی، فاصله‌ای بود که بین زمان ثبت‌شده برای نفر اول ودوم وجود داشت؛ جایی که پورشه 962 از «برون موتور اسپورت»، ۶ ثانیه کامل از R90CK عقب‌تر بود. اگر بخواهیم دقیقاً بگوییم به اندازه ۶ ثانیه و ۴۰ هزارم ثانیه. این در حالی است که فاصله جایگاه اول مسابقات ۲۴ ساعته المانز در سال گذشته، یعنی پورشه 919 هیبرید و جایگاه دوم تنها ۴۷۰ هزارم ثانیه بوده است.
دیگر خودروهای تیم نیسان نیز در دور مقدماتی مطابق انتظار عمل کردند. شماره 23 نیسان با توربوهای نرمال، با زمان 3 دقیقه و 33.170 ثانیه، یعنی 6.15 ثانیه بیشتر از خودروی وحشی شماره 24، در جایگاه سوم قرار گرفت. در هر حال، این نقص فوق‌العاده در انجین، تجربه‌ای بی‌نظیر از سرعت را برای «بلاندل» به ارمغان آورد و همان‌طور که وی بعداً در یک مصاحبه کوتاه فاش کرد، فاصله تا نفر دوم می‌توانست بیشتر از این‌ها باشد …
منبع: roadandtrack
آیا پژو به مسابقات استقامت جهانی بازمیگردد؟ 
رانندگانی که همانند نیکو رزبرگ در اوج خداحافظی کردند 
بررسی نیسان ماکسیما 
قهرمانی رزبرگ از تیم مرسدس بنز در شانگهای