سام کاویانی: بی‌تعارف باید گفت که امروزه خیابان‌ها و معابر اغلب شهرهای کشورمان، به‌ویژه کلان‌شهرها و مراکز استان‌ها، از شدت بار ترافیکی به حالت قفل نزدیک شده است. جای پارک به‌سختی و مرارت بسیار پیدا می‌شود و خیل انبوهی از رانندگان لاابالی، مسافرکش‌ها و موتورسواران با بی‌نظمی دهشتناک خود، وضع عبور و مرور را ازآنچه هست آشفته‌تر نموده‌اند. جالب اینجاست که در این گیرودار و هیاهو، برخی از هم‌وطنان خوش‌ذوق ما با بلندقامتان غول‌پیکر و یا حتی میان سایز خود سلانه‌سلانه مشغول تردد در مکان‌های سخت شلوغ و پرتردد درون‌شهری هستند، توگویی به‌قصد تفریح و شکار به دشت و دمن آمده‌اند!
ممکن است در اینجا با خود بگویید پس چه باید کرد؟ وقتی حمل‌ونقل عمومی ما حال‌وروز خوشی ندارد و اغلب تاکسی‌ها هم در خیابان‌های پایتخت و کلان‌شهرها به دنبال مسافر دربست هستند؛ آیا می‌توان بدون استفاده از خودروی شخصی امورات روزانه خود را سروسامان داد؟ پاسخ آن است: نمی‌توان به سهولت چنین کاری نمود ولی لااقل می‌توان تدبیر بهتری به کار برد. شاید در این مورد بار اصلی بیش از همه بر دوش دولت‌ها و متصدیان امور باشد، چراکه آن‌ها می‌توانند سلائق و علائق مردم را به نقطه مطلوب‌تری هدایت نمایند؛ و نقطه مطلوب در اینجا تعریف یک «الگوی مصرف درازمدت برای استفاده از خودروهای شخصی» است. بدین‌صورت که برای خودروهای کوچک و کم‌مصرف امتیازات و معافیت‌های بیشتری قائل شد و برای خودروهای بزرگتر و پرمصرف‌تر نیز امتیازاتی کمتر تا بلکه به‌تدریج الگوی استفاده از خودروهای هاچ‌بک اعم از مینی و سوپر مینی (بنزینی، برقی و هیبریدی) در میان آحاد جامعه فراگیر شده و جا بیفتد. واقعیت آن است که دیگر گزینه‌های چندانی برایمان باقی نمانده است. یا باید جاده‌ها و خیابان‌های داخل شهرهایمان را هر از چند گاهی پهن‌تر نماییم که آن نیز بسیار هزینه‌بر است و تا ابد هم نمی‌توان به آن ادامه داد، زیرا که موج توفنده مهاجرت به داخل شهرها و کلان‌شهرها، سریعاً اثربخشی آن را خنثی می‌کند و یا اینکه از خودروهای کوچک‌تری استفاده کنیم، خودروهایی که بهایشان در بازارهای جهانی بسیار ارزان‌تر از نمونه‌های هیبریدی و برقی است و مصرف سوخت بسیار کمی نیز دارند. به نظر اینجانب، استفاده از خودروهای کوچک‌تر مثمر ثمرتر است، زیرا خودروهای کوچک و نقلی هم جای کمتری را اشغال می‌کنند و هم اینکه به‌مراتب سهل‌تر از خودروهای بزرگ و یا بلندقامت در معابر درون‌شهری رانده می‌شوند. از طرفی، مصرف سوخت اندک این دسته از خودروها نیز به کاهش آلودگی هوا کمک شایان توجهی می‌نماید. علاوه بر گسترش خودروهای کوچک، باید به ترمیم گذرگاه‌های درون‌شهری، حذف موانع بروکراسی، بهره‌گیری تام از اینترنت برای امور اداری و گسترش حمل‌ونقل عمومی هم اقدام نمود تا بلکه به نتایج بهتری دست یافت.
یکی از خودروهای کوچکی که درخور تردد برای معابر درون‌شهری ماست، خودرویی به نام هیوندای ایون است. این خودرو را ازآن‌رو برگزیدم که طراحی ظاهری آن تا حدی زیادی به سلائق ما ایرانیان نزدیک است و در صورت ورود و مونتاژ نیز می‌تواند سهم قابل‌توجهی از بازار را در اختیار خود گرفته و بسیاری از خانواده‌های میانه‌حال را هم مالک مرکبی مدرن از یک برند نام‌آشنای محبوب نماید.
طراحی و توسعه این خودرو کاری مشترک بین هیوندای کره و شعبه هندی آن می‌باشد. هیوندای EON یک سوپر مینی شهری است و با طول تقریبی 3.5 متری خود اندکی از پراید هاچ‌بک کوچک‌تر است. تولید این خودرو از ماه اکتبر سال 2011 میلادی در کشور هند آغاز شد و اندکی بعد نیز، دامنه تولید آن به ممالکی چون فیلیپین، ویتنام و سری‌لانکا هم گسترش یافت. این خودرو در الجزایر، شیلی، کلمبیا و پاناما نیز فروخته می‌شود. در حال حاضر، خودروی مذکور با دو پیشرانه متفاوت که هر دو نیز 3 سیلندر هستند، عرضه می‌شود. یکی از آن دو، از حجمی معادل 0.8 لیتر برخوردار است و توان خروجی و گشتاور آن به ترتیب معادل 56 اسب بخار و 76 نیوتن متر است و آن دیگری هم پیشرانه‌ای به حجم یک لیتر می‌باشد که توان و گشتاوری به ترتیب معادل 69 اسب بخار و 96 نیوتن متر را از خود ارائه می‌دهد. این پیشرانه در هیوندای i10 و کیا پیکانتو نیز به کار می‌رود. توان حاصل از این دو پیشرانه، توسط یک گیربکس 5 سرعته دستی به چرخ‌های جلوی این خودرو منتقل می‌شود. مصرف سوخت در نسخه 0.8 لیتری هیوندای ایون به‌طور میانگین معادل 4.75 لیتر در هر یک‌صد کیلومتر مسافت است و در نسخه یک لیتری هم معادل 4.93 لیتر.
طبق مندرجات برخی از وب‌سایت‌های خودرویی در هند من‌جمله TOP GEAR، هیوندای ایون از کیفیت ساخت و مونتاژ برتری نسبت به رقبای خود برخوردار است و حجم فضای داخلی آن در حد «پریمیوم» این کلاس ارزیابی می‌شود. رانندگی با این خودرو در معابر تنگ درون‌شهری جای هیچ‌گونه شکوه و شکایتی را باقی نمی‌گذارد و فرمان آن در مانورهای درون‌شهری و هنگام پارک حسی از سبکی را القاء می‌کند. فنربندی آن نیز اغلب سطوح نامرتب و بی‌قاعده جاده‌ای را در دل خود جذب و مستهلک می‌نماید؛ اما به هنگام رانندگی در بزرگراه‌ها، هیوندای ایون اندکی دلهره‌آور و متلاطم است. فرمان آن در سرعت‌های بالا هیچ بازخوردی را از سطح جاده منتقل نمی‌کند و در سرپیچ‌ها هم به میزان شایان توجهی از بادی رول و تکان‌های بدنه در آن مشاهده می‌شود.
بهای تیپ پایه این خودرو که D-LITE نام داشته و از پیشرانه‌ای 0.8 لیتری بهره می‌برد معادل 328 هزار روپیه و یا در حدود 4,840 دلار است اما بالاترین تیپ که با کد KAPPA MAGNA ارائه می‌شود و از پیشرانه یک لیتری برخوردار است، با بهایی معادل 459 هزار روپیه و یا در حدود 6,770 دلار فروخته می‌شود. این تیپ از تجهیزات ذیل بهره می‌برد: ایربگ راننده – فرمان الکتریکی حساس به سرعت – شیشه رنگی – قفل ایمنی کودک – سیستم تهویه مطبوع دستی – خروجی برق 12V – آنتن سقفی – ایموبلایزر – چراغ‌های مه شکن جلو – آینه‌های داخل اتاق با قابلیت مات شدن به صورت دستی – داشبورد دو رنگ – نگه‌دارنده‌های فنجان در جلو – بازکن درب صندوق عقب از داخل – قابلیت تنظیم ارتفاع چراغ‌های جلو – هشدار دهنده کاهش سطح سوخت در باک خودرو – نمایشگر تعویض دنده – سیستم صوتی به همراه رادیو AM/FM با قابلیت پخش CD و MP3 و پورت USB و AUX به همراه دو عدد اسپیکر – سپر و آینه‌ها و دستگیره‌های همرنگ بدنه – سر اگزوزهای کرومی – بازکن درب باک با ریموت – کامپیوتر سفری و…
هیوندای i20 مدل 2016 در زیر سقف کرمان موتور 
بررسی هیوندای i10 فیسلیفت 2017 
جزئیات قیمتی هیوندای i10 در بازار بریتانیا 
فسقلی تندوتیز، رانندگی با رنو توئینگو GT