نتایج یک پژوهش: آلایندگی خودروهای برقی و هیبریدی تفاوتی با خودروهای دیزل ندارد

هیچ چیز آسان نیست. مااینجا درس بزرگی می گیریم. تقریبا هر سیستمی که با آن روبرو می شویم پر از پیچیدگی های پیش بینی نشده است.

یک نمونه بارز این موضوع را می توان در یک پژوهش جدید یافت که نشان می دهد خودروهای برقی و هیبریدی در واقع ممکن است به اندازه خودروهای احتراق داخلی مواد آلاینده تولید کنند. چنین چیزی چطور ممکن است وقتی آنها هیچ خروجی اگزوزی ندارند؟

جواب این سوال این است که خودروهای برقی و هیبریدی، چندان هم سبز نیستند وآلاینده هایی تولید می کنند که جدا از خروجی اگزوز است.

پژوهشی که ویکتور تیمرز و ای . جی اختن در دانشگاه ادینبورگ انجام دادند نشان داده است که وقتی شما تمام جوانب امر را در نظر می گیرید، خودروهای برقی به اندازه خودروهای احتراق داخلی عادی ذرات معلق تولید می کنند.

در این قضیه حتی آلایندگی حاصل از تولید الکتریسیته از زغال سنگ یا منابع دیگر در نظر گرفته نشده است. بلکه منظور فقط آلایندگی حاصل از راندن خودروهای برقی است.

این نوع از مواد آلاینده که درباره آن صحبت می کنیم همان ذرات معلق هستند. این نوع از آلاینده ها در واقع حاصل خروجی اگزوز یک موتور احتراق داخلی نیست؛ 90 درصد از این ذرات معلق از منابعی تولید می شوند که ربطی به خروجی اگزوز خودروهای بنزینی ندارد.

دلیل این موضوع این است که گونه های اصلی ذرات معلق مانند ذرات حاصل از فرسایش تایر، آزبست حاصل از لنت ترمز، گرد و خاک ریزی که از جاده ها بلند می شود و ذرات معلقی که از جاده ها ایجاد می شود، تماما عواملی هستند که ازدیاد وزن یک خودرو باعث افزایش آنها می شود و خودروهای برقی و هیبریدی به خاطر مجموعه باطری های فشرده ای که دارند به طور میانگین 24 درصد از خودروهای بنزینی سنگین تر هستند.

یافته های آنها نشان می دهد که در موتورهای جدید، خروجی اگزوز فقط یک سوم کل آلایندگی خودرو را تشکیل می دهد و اینکه این آلاینده ها ضرر کمتری نسبت به آلاینده های معلق دارند. اختن در گزارش آنها می نویسد:

ما متوجه شدیم که آلایندگی های که به اگزوز مربوط نمی شوند و از ترمزها، تایرها و جاده به وجود می آیند بسیار وسیع تر از آلاینده های خروجی اگزوز در تمام خودروهای جدید است.

این آلاینده ها از خروجی اگزوز خودروهای مدرن سمی تر هستند بنابراین این آلاینده ها احتمالا از عوامل اصلی آمار بیش از اندازه بیماری های قلبی، سکته و بیماریهای تنفسی هستند که وقتی سطح آلودگی هوا بالا می رود این بیماریها نیز دیده می شوند.

البته آلاینده های خروجی اگزوز در سطح دی اکسید کربن هوا تاثیر می گذارند و ذرات معلق چنین تاثیری ندارند ولی تا جایی که مستقیم به سلامت افراد مربوط می شود آلاینده های مربوط به ذرات معلق خطر بیشتری دارند.

بنابراین حق با لوتوس بود: وزن دشمن اصلی است. ولی در اینجا وزن باعث کاهش عملکرد خودرو نمی شود بلکه باعث افزایش آلایندگی خودروهایی می شود که از لحاظ فنی هیچ خروجی از خود تولید نمی کنند.

اکنون نتایج ممکن است از بعضی جهات تا حدی گمراه کننده باشند. آنچه واقعا در اینجا گفته می شود این است که خودروهای سنگین تر از هر نوع ذرات مقدار بیشتری تولید می کنند: گرد و غبار جاده، تکه های لاستیک، آزبست لنت ترمز و غیره از جمله منابع تولید این ذرات معلق هستند.

این مشکل فقط درباره خودروهای برقی امروزی دیده می شود چرا کهباطری آنها بسیار سنگین است؛ یک خودروی برقی که هم وزن یک خودروی بنزینی معمولی باشد نتایج بهتری از نظر آلایندگی کلی خواهد گرفت.

همچنین از نظر فنی حتی یک درشکه نیز این ذرات معلق را تولید خواهد کرد، به خصوص گرد و غبار معلق جاده که جزء منابع اصلی ذرات معلق محسوب می شود.

هر چیزی که در جاده حرکت کند، گرد و غبار تولید خواهد کرد. یک اسب آبی، یک گله موش صحرایی یا یک تخته سنگ غول آسای در حال غلتیدن.

علاوه سیستم احیا کننده ترمز خودروهای برقی ممکن است ذرات حاصل از ترمز را کاهش دهد گرچه وزن بیشتر این خودروها باعث می شود هنگام به کارگیری ترمز این مزیت را خنثی کند.

خودروهای برقی همچنین از تایرهایی با ترکیبات سخت تر بهره می برند تا مقاومت غلتشی آنها کاهش یابد و حداقل طبق تجربه شخصی نویسنده و نه در یک بررسی سنجیده شده، این ترکیبات نسبت به تایرهای سنتی، بیشتر به ذرات غبار مانند و خشک تجزیه می شوند.

طبق آنچه گفته شد ذرات معلق شوخی بردار نیستند و می توانند برای سلامتی افراد مشکلات عمده ای ایجاد کنند. این مشکل می توانند راه حل های گوناگونی داشته باشد؛ کاهش وزن اتومبیل یا شاید تغییر جنس و بافت جاده ها، تایرها و استفاده از ترکیبات جدید برای ترمزها.

هنوز عوامل و متغیرهای زیادی مطرح هستند. اما این بررسی نشان می دهد که حداقل تا وقتی که باطری سبکتری کشف نکنیم زیاد هم نباید به تکنولوژی خودروهای برقی و هیبریدیدلخوش باشیم.