بدترین خودروهای اسپرت: مازراتی بای‌توربو کوپه

بای‌توربو کوپه کاملاً تصویر خوب مازراتی را در اواخر دههٔ 80 از بین برد

چه خودرویی است؟

مازراتی بای‌توربو درواقع خانواده‌ای متشکل از سه مدل بود که عبارت‌اند از یک کوپهٔ لوکس اسپرت، یک سدان اسپرت و یک گرند تورر. همچنین بر روی پلت‌فرم این خودرو کوپهٔ Karif و اولین نسل مدرن گیبلی هم ساخته شد.

کی و کجا ساخته شد؟

بای‌توربو کوپه در دسامبر سال 1981 معرفی شد و تولید آن در مودنا ایتالیا صورت گرفت. سپس با اولین بازطراحی این خودرو، نام بای‌توربو به 222 تغییر پیدا کرد. درمجموع از این ماشین 22,660 دستگاه تولید شد که شامل نسخه‌های خاص مسابقه‌ای و مدل 2.24v هم می‌شود.

مشخصات فنی

بای‌توربو خودرویی موتور جلو و دیفرانسیل عقب بود که سه موتور V6 بای‌توربو بنزینی برای آن ارائه شد. موتور پایه یک واحد 2 لیتری بود و در سطحی بالاتر یک نمونهٔ 2.5 لیتری قرار داشت درحالی‌که بالاترین پیشرانه هم 2.8 لیتر حجم داشت. بسته به سال تولید و نوع موتور، بای‌توربو کوپه حداکثر تا 285 اسب بخار قدرت را ارائه می‌کرد؛ اما دراین‌بین احتمالاً موتور 2 لیتری V6 جالب‌ترین موتور این خودرو بود.

این پیشرانه در اصل یک واحد قدیمی مورداستفاده در مازراتی مراک بود که سازندهٔ ایتالیایی دو توربوشارژر روی آن نصب کرده و اولین موتور بای‌توربو را برای یک خودروی تولیدی جاده‌ای ارائه نمود؛ اما نکتهٔ عجیب‌تر اینکه سوخت‌رسانی این موتور از طریق یک کاربراتور وبر صورت می‌گرفت. در ابتدا در هر سیلندر این پیشرانه سه سوپاپ وجود داشت اما در سال 1988 مازراتی از مدل 2.24v پرده‌برداری کرد که دارای 24 سوپاپ یعنی چهار سوپاپ در هر سیلندر بود. نسخه‌های اولیه نیز فاقد اینتر کولر بودند.

چرا بد است؟

بای‌توربو کوپه از بسیاری از جهات خودروی بدی بود. این ماشین به‌عنوان جایگزینی برای مدل موتور وسط V6 مراک ارائه شد که خودروی فوق‌العاده‌ای بود. مازراتی در آن زمان طرح بزرگی مبنی بر کسب فروش و محبوبیت بیشتر در بازار با ساخت خودروهای کاربردی‌تر و ارزان‌قیمت‌تر را در دست اجرا داشت و بای‌توربو به‌عنوان مدلی پایین رده، بخشی از این طرح بود. به عبارت ساده، این خودرو یک مازراتی معمولی و غیر لوکس بود که این یعنی کیفیت ساخت پایینی داشت.

هنگامی‌که بای‌توربو نو بود کاملاً خودروی خوبی بود. این شتاب خوبی داشت، در پیچ‌ها بد نبود و حتی در نسخهٔ پایه با موتور 2 لیتری هنوز هم تصویری از یک سوپراسپرت را ارائه می‌کرد؛ اما پس از گذشت تنها چند سال، همه‌چیز تغییر می‌کرد. به‌عنوان‌مثال بای‌توربو خصوصاً در نمونه‌های تولیدی در سال اول، از مشکل پوسیدگی و خوردگی بدنه جداً رنج می‌برد چراکه مانند بسیاری از خودروهای ایتالیایی آن دوران از ورق‌های گالوانیزه ساخته شده بود که به‌سرعت دچار پوسیدگی می‌شد.

علاوه بر این، کیفیت فضای داخلی بای‌توربو نیز خوب نبود. هرچند کابین این کوپهٔ ایتالیایی طراحی مناسبی داشت اما عمدتاً از مواد با کیفیت پایین ساخته شده بود. به‌عنوان‌مثال داشبورد با چرم مصنوعی پوشیده شده بود که تنها پس از سه یا چهار سال استفاده شروع به ترک خوردن می‌کرد. در سال 1983، مازراتی بای‌توربو با پیشرانهٔ 2.5 لیتری V6 بای‌توربو در بازار ایالات‌متحده عرضه شد اما به خاطر محدودیت‌های آلایندگی قدرت آن به تنها 196 اسب بخار محدود شد بود. بسیاری معتقدند که بای‌توربو عامل ترک بازار ایالات‌متحده توسط مازراتی بود چراکه ضربه‌های مهلکی به تصویر این برند خوش‌نام ایتالیایی وارد ساخت.

اما همه با این نظر موافق نیستند

مطمئناً پس از عرضهٔ محصولات موفق بورا و خمسین، بای‌توربو یک گام به عقب برای مازراتی به نظر می‌رسید اما چنین نبود چراکه این ماشین مازراتی را که در آستانهٔ ورشکستگی قرار داشت نجات داد. در ابتدا بیش از 40 هزار دستگاه از بای‌توربو فروخته شد که موجب شد کرایسلر و بعداً فیات از مازراتی به‌عنوان برندی لوکس برای رقابت با مرسدس بنز و ب‌ام‌و در سطح جهان استفاده کنند؛ اما خود بای‌توربو هم اتومبیل چندان بدی نبود. این ماشین از طراحی جعبه‌ای شکل متداول آن روزها استفاده می‌کرد (مانند ب‌ام‌و M3 E30) و به پیشرانهٔ 2.5 لیتری مجهز شده بود که هرچند کمی ضعیف بود اما عملکرد مناسبی داشت. بااین‌حال درنهایت مازراتی با عرضهٔ مدل گیبلی، بای‌توربو را کنار گذاشت.